خبرگزاری حوزه | همه‌ی انبیاء و اولیای الهی برای حکومت آمدند. خدا بهترین انسان‌ها را نبی و امام قرار داد تا در جایگاه امامت و رهبری حکومت دینی، انسان‌ها را در مسیر بندگی و دوری از کفر و طاغوت هدایت کنند.
فرمود: وَإِذِ ابْتَلَیٰ إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ ۖ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا؛ ابراهیم را در همه عرصه‌ها امتحان کرد، تا شایسته مقام امامت شد. وقتی از همه امتحان‌ها سربلند بیرون آمد، فرمود: انی جاعلک للناس اماما؛ من تو را امام مردم قرار دادم.
این یک فرمول ثابت و لایتغیر است. در عصر عاشورا، امام حسین علیه‌السلام بهترین انسان بود؛ در علم بهترین بود، در فقه بهترین بود، در عرفان بهترین بود، در معنویت بهترین بود، در مردم‌داری بهترین بود، در شجاعت بهترین بود، در بذل جان و مال بهترین بود، در زهد بهترین بود، در حکمت بهترین بود، در تربیت جامعه بهترین بود، در ایثار بهترین بود.
در عصر هر امامی، بهترین انسان همان امام بود؛ حضرت علی علیه‌السلام همین‌گونه بود، امام حسن همین بود، امام سجاد همین بود، امام صادق همین بود، امام جواد همین‌گونه بود، امام حسن عسکری همین اوصاف را داشت، امام زمان روحی له الفداء نیز همین ویژگی‌ها را دارند.
در عصر غیبت هم ولی‌فقیه؛ بهترین انسان عصر خود است. امام خمینی در علم و عرفان و ایمان و تقوا و زهد و حکمت و تعهد و تعبد و شجاعت و مجاهدت و دشمن‌شناسی و دشمن‌ستیزی سرآمد بود. در ایثارگری و معرفت و باور تک بود. در مردم‌داری و معماری انقلاب و نظام دینی سرآمد بود. نظامی اسلامی را پایه‌ریزی کرد که در تاریخ مانند نداشت.
در امتداد تفکر و راه امام خمینی، امام خامنه‌ای با همان علم و ایمان و تقوا و حکمت و زهد و شجاعت و عرفان و با همان روحیه مردم‌داری و ایثارگری، عهده‌دار زعامت جامعه اسلامی شد.
این ابرمرد زمان، در علم سرآمد است. در فهم سرآمد است. در حکمت سرآمد است. در فقه سرآمد است. در فقه حکومتی سرآمد است. در مطالعه و کتاب‌خوانی تک است. در شب زنده داری و اشک و تضرع و توسل و مناجات و ارتباط با خدا و اولیای الهی سرآمد است. در اخلاص سرآمد است. در دشمن‌شناسی و دشمن‌ستیزی و شجاعت و مجاهدت بی‌نظیر است. کسی که قدرت داشته باشد، بیت‌المال در اختیارش باشد، قوا در اختیارش باشند، مردم حامی‌اش باشند و او زندگی‌اش و زندگی فرزندانش زاهدانه باشد، در جهان مانندی ندارد.
کسی که جهان در برابر عظمت او کرنش کند و او تکبر نورزد و در مقابل انسان‌ها متواضع باشد، در دنیا بی‌نظیر است.
چنین انسانی از تمامی زهاد عصر خود و از همه عرفای زمان خود، زهد و عرفان و معنویتش بیشتر است.
او عالم به علوم گوناگون و آشنا به جهان و زیباترین سبک حکومت است.
در وجود او ذره‌ای هوای نفس نیست. سال‌ها سکان اداره کشور را به دست دارد و هرگز خود را بر امام خمینی مقدم نداشته است. کوچک‌ترین مسئول تا به جای دیگری می‌نشیند، بسیاری از کارهای مدیر قبلی را زیر سؤال می‌برد! ضعیف‌ترین فرد، تا به قدرت می‌رسد زندگی‌اش عوض می‌شود، اخلاقش عوض می‌شود، دوستان قدیمی را فراموش می‌کند، مردم را از یاد می‌برد؛ اما امام خامنه‌ای با همان اخلاص و زهد و تقوا و مردم‌داری چهل، پنجاه سال قبل زندگی می‌کند.
از نظر جاذبه، حتی بزرگان بسیاری از کشورها را مجذوب فکر و علم و حکمت و عرفان و ساده زیستی خود نموده است.
او تنها رهبری است که در همه کارهایش به رضایت خدا می‌اندیشد و با خداباوری و قیامت باوری، در مسیر حاکمیت دین و ارزش‌های الهی گام برمی‌دارد، و بااین‌حال در مقابل عظمت امام خمینی کرنش می‌کند و خود را نوکر چهارده معصوم می‌داند.
لطف الهی شامل ملت ایران و امت اسلام شده است که چنین رهبری را به ما ارزانی داشته که تنها به تکلیف و وظیفه نگاه کند و همه کار و تلاش خود را برای رضای محبوب قرار دهد.
بر نخبگان جامعه و بر اندیشمندان و دانشمندان الهی فرض است که عظمت وجودی، علمی، عرفانی و عظمت مدیریتی و انسان دوستانه این ابرمرد زمان را برای جامعه بشری تبیین نمایند و سهمی از نور وجودی او را برای مردم ایران و جهان آشکار سازند.
علی شیرازی
